برای بررسی تحریم‌های ظالمانه آمریکا علیه کشورهای دیگر، آنچه باید به آن پرداخته شود، این است که نفس این اقدام تهاجمی یانکی‌ها برای تأثیرگذاری بیشتر روی کشورهدف، نیازمند مرور زمان هستند. طبق رویه تحریمی، پس از تصویب و اجرای هر دور تحریمی، دولت‌های عامل به این امر، باید اثرگذاری اقدامات انجام شده بر اقتصاد طرف مقابل را ببینند تا بتوانند گام‌های بعدی خود را پیش‌بینی کنند. در مراحل بعد است که می‌توانیم شاهد اعمال تحریم جدید یا بالا بردن اثرگذاری در سایر ارکان اقتصادی کشور هدف باشیم.

با توجه به اینکه آمریکایی‌ها در ادوار گذشته از همه تحریم‌ها علیه ایران استفاده کرده‌اند، ما در وضعیت ویژه‌ای قرار گرفته‌ایم، به‌گونه‌ای که هیچ حوزه جدیدی برای اعمال تحریم سنتی باقی نمانده است. آنچه که قابل توجه است تلاش کاخ سفید در آسیب شناسی تأثیرگذاری تحریم‌های فعلی روی اقتصاد کشور است. جوبایدن با تمرکز روی زیرساخت‌های تحریمی می‌خواهد بازی را به طرفی ببرد که راه دور زدن تحریم بسته بشود. اقدامات آمریکایی‌ها در این حوزه با آغاز دور هفتم مذاکرات، آغاز شده است و برای نیمه دوم سال آینده، کاخ سفید با طرح و برنامه جدیدی به میدان تحریم برمی‌گردد.  براین اساس در صورت حصول توافق در روزهای آینده، شاهد این خواهیم بود که بخشی از تحریم‌های گذشته از دستور خارج و یا اجرایی نخواهد شد. اما تحریم‌های مرتبط با منطقه و تروریسم برای حفظ اهرم فشار بر اقتصاد و مردم ایران حفظ خواهد شد. اگر در وین نتیجه‌ای حاصل نشود، واشنگتن نمی‌تواند گفت‌وگو را متوقف کند و تلاش خواهد کرد به یک توافق موقت یا گفت‌وگوهای کشدار و فرسایشی برسد. هدف آن‌ها این خواهد بود که فعالیت‌های هسته‌ای ایران همچنان در تعلیق بماند؛ چراکه در صورت قطع مذاکره، تهران  فعالیت‌هایش را توسعه می‌دهد و به نقطه‌ای می‌رسد که تحریم‌ها در برابر اراده مردم ایران بی‌معنی می‌شود. تلاش امروز بایدن بر تقویت زیرساخت اعمال هوشمندانه‌تر تحریم است.  باوجود رد هرگونه توافق موقت از سوی مسئولان وزارت خارجه جمهوری اسلامی، در صورت حصول هرگونه توافقی، آمریکا به تقویت زیرساخت‌های تحریمی جدید ادامه خواهد داد. با این رویکرد ایران نیز باید همزمان با حصول توافق گام‌های جدید و برنامه‌ریزی‌هایش را برای مقابله با سازو کار جدید تحریمی آماده کند. این گذشت زمان می‌تواند به نفع ایران باشد؛ زیرا می‌توانیم کار خودمان را در حوزه بازدارندگی دیپلماتیک پیش ببریم تا جایی که توطئه بی‌اثر بشود. 

در این میان، اقدام متقابل هوشمندانه پاسخی به بازطراحی تحریم‌ها خواهد بود. پس از انتخاب دولت جدید، جمهوری اسلامی اقدامات برای خنثی سازی نفوذ و همه تحریم‌ها با جدیت دنبال می‌شود و رسانه‌های غربی و داخلی همسو با آن‌ها نمی‌خواهند اقدام دولت در تقویت تاب آوری اقتصادی کشور و در عین حال سیاست ارتباط گیری با کشورهای منطقه و افزایش همکاری‌ها با چین و روسیه به درستی دیده شود. در صورت انجام درست سیاست منطقه‌گرایی، ما می‌توانیم اساس تحریم‌ها را ناکارآمد کرده و مانع تأثیر بیشتر آن‌ها شویم که نمونه شفاف آن سوآپ گازی بین ایران و کشورهای آسیای میانه، عضویت ایران در شانگهای و یا قراردادهای ۲۵ و ۲۰ ساله با چین و روسیه است.